Vanmorgen stonden we al vroeg op, want vandaag wilde we iets leuks gaan doen voor allemaal. Een gezellig dagje uit naar Mostelberg. Daar is deze zomer van alles te doen en voor iedereen is er wel iets leuks. Je hebt daar van die spring luchtkussens, trampolines, een rodelbaan, een tubingbaan, een ‘Zaubertunnel’ (wat dat ook mag zijn..?), bungy trampolines en noem maar op. Verder kun je ook wandelen in het gebied en een worstje braden op één van de vele vuurplaatsen. Dus de meiden kunnen zich uitleven, en papa ook een beetje met wandelen en fikkie stoken.
Nadat we allemaal in de auto gestapt waren, zijn we eerst nog even naar de COOP gereden om de worstjes, brood, wat lekkers en drinken te halen. Daarna zijn we naar Sattel gereden, waar we de auto op de parkeerplaats van de “Drehgondelbahn Stuckli Rondo” naar Mostelberg hadden geparkeerd. Het grappige van deze gondelbaan was dat hij ronddraait, dus kan je de gehele omgeving overzien. Eenmaal boven gekomen stonden de meiden al te juichen van pret. Joepie, we kunnen springen en rodelen, en ze lieten er geen gras over groeien.
Na een tijdje springen en rodelen zijn we aan een kleine wandeling richting 1 van de vuurplaatsen begonnen. Wel moesten we eerst een 374 meter lange hangbrug (Raiffeisen Skywalk) over en het wiebelde bij elke stap. Het diepste punt lag zo’n 58 meter onder ons. Je zou maar hoogtevrees hebben en dan is deze hangbrug wel een hele prestatie (“Hut ab”, zoals de Zwitsers dat zeggen, voor de personen met hoogtevrees). Gelukkig heb ik daar geen last van.
Hierna liepen we een weggetje (Brückenweg) af en aan de zijkant van de weg groeien hele kleine wilde aardbeitjes. Dus dat was even smullen. Hierna door tot we na zo’n kilometer te hebben gelopen, bij het Berggasthaus Herrenboden aankwamen. Hier was een klein speeltuintje en met kinderen wandelen dan weet je het wel. Hier moest natuurlijk even gespeeld worden. Na wat heen en weer op een kabelbaantje en ronddraaien in een oude tractorband, gingen we weer zo’n 500 meter verder tot we bij de vuurplaats aankwamen. Alles was bezet, want dit soort uitjes met worstje braden is onder de Zwitsers wel geliefd. Je vind er jong en oud. Wij namen plaats op een bankje bij een vuurplaats waar een groep ouderen (65+ers) al druk bezig waren met hun foerage. Nadat zij klaar waren, waren wij aan de beurt om bij de vuurplaats plaats te nemen.
Na lekker gegeten te hebben, spraken we onderling af dat de meiden weer terug zouden gaan richting Mostelberg, om weer lekker te graan rodelen, springen en te tubben en dat ik nog een wandeling zou maken. Zo gezegd, zo gedaan… Echter begon het op dat moment wat te spetteren. Dat wordt niets, dacht ik nog, maar het viel gelukkig mee. Het bleef bij wat spetters.
Na afscheid te hebben genomen gingen de meiden richting Mostelberg terug en moest ik even teruglopen, tot ik weer aan de weg richting Hochstuckli aankwam. Hier rechtsaf en naar boven toe. Op een geven moment moest ik links de weg verlaten naar een smallere weg naar boven toe. Het stijgingspercentage nam ook toe. Maar alles was goed te doen. De weg, die een skilift kruiste, voer richting Stuckli Alp, waar een kleine bergboerderijtje ligt, waar ze kaas maken.
Hier moest ik omheen om mijn weg naar boven te vervolgen. Het ging verder naar een pad en ook hier was het stijgingspercentage weer wat meer als daarvoor. Zo langzaam aan begon de vermoeidheid op te komen en kreeg ik ook dorst. Als je dorst krijgt dan zijn dat de eerste verschijnselen van uitdroging, dus ik moest wel wat gaan drinken. Eenmaal boven aangekomen bij een groot kruis met wat bankjes en het eindstation van een sleeplift voor in de winter heb ik maar wat gedronken en even genoten van de panorama om me heen. Ergens onder me, vermoedelijk vanuit het kleine bergboerderijtje begon iemand tonen op een alphorn te blazen. Ook weer zo kenmerkend voor de Zwitserse Alpen.
Na even wat van het achtergrond muziek te hebben genoten, ging ik mijn weg weer verder. Ik moest tussen de koeien door, die het pad aardig blokkeerden. Nadat ik de 5 kilometer gepasseerd was, ging de weg weer naar beneden. Langs een heel smal paadje met links en rechts blauwe bloemetjes wat op een gegeven moment over ging in een bos met aan de linker kant van mij een steile afgrond. Dit was even oppassen geblazen, echter het viel eigenlijk wel mee. Hierna weer een heel stuk door het bos met overal wortels van de bomen op het pad. Ook hier weer opletten waar je je voeten neerzet. Af en toe een blik naar achteren naar het kruis waar ik wat water had gedronken. En zo wandelde ik totdat ik weer terug bij Mostelberg aankwam.
Na even wat uitgerust te hebben en daarna wat met mijn dochter nog wat gerodeld te hebben, namen we de gondelbaan naar beneden en gingen we met de auto weer terug naar Zug. Het was best een mooie wandeling en goed om weer in het wandelritme te komen, alleen jammer dat je door het weer en de laaghangende bewolking niet ver kon kijken. In totaal heb ik 7.82 kilometer gelopen en met de nodige stops en fotomomentjes heb ik er 2 uur en 26 minuten over gedaan, met een stijging van 435 meter. Nu moe maar voldaan schrijf ik dit bericht. Morgen maar een rustdag, daarna kijken we wel weer verder.
Afstand: 7.82 km
Tijd: 2 uur, 26 minuten
mooi gemaakt